Negen Elf

             

Paragraaf 1.2 van Deel I handelt over de aanslagen op Nine Eleven (911). De gehele paragraaf staat hieronder afgedrukt.            

Aan het einde van de paragraaf kunt u de documentaires Loose Change 2nd Edition (ook een versie met Nederlandse ondertiteling) en Painful Deceptions kijken. 

1.2   Negen Elf

Het complotdenken is [derhalve] een betrekkelijk recente discipline. Althans op wijdere schaal, in deze omvang. Zoals die thans wint aan populariteit. In de hoedanigheid van ‘totaalcomplot’. De ‘alternative research’, het ‘alternatieve onderzoek’, waarin de veelzijdigheid en onbegrensdheid van samenzweringsfeiten op alle gebieden boven water worden gehaald, is een even jong onderzoeksgebied. De aanslagen op 11 september 2001 waren de grote trigger, de grote katalysator. Zo’n pompeus en afschuwelijk gebeuren voor het oog van de wereld en dán het kolossale gelieg en bedrieg er omheen. Van zó’n amateuristisch gehalte nog wel … Vanaf toen groeide de ‘alternative research community’, de ‘alternatieve onderzoeksgemeenschap’ uit tot een volwassen beweging. In combinatie uiteraard met de opkomst van het internet en het digitale tijdperk. OXO Axioma is vanuit het bevlogen gezichtspunt van deze beweging geschreven, met nadrukkelijk een persoonlijk accent. En het is ondoenlijk mijn vooringenomenheid in deze te verbloemen.

Dat de meerderheid van de wereld na de aanslagen op het World Trade Centre is overgegaan tot de orde van dag en ook de War on Terror of de Strijd tegen het Terrorisme voor lief neemt, als vervolgaflevering van deze horror-reality, bewijst dat er in voorbije eeuwen bepaald níet amateuristisch te werk is gegaan. Aan dit bewijs zal OXO Axioma ruime aandacht besteden. Amateurisme bij uitzondering deze keer, als blijk van arrogantie van de macht. De oplettende burger-internetter stuurde men dus niet zo eenvoudig het bos in. En de fanatieke, kritische researchers al helemaal niet. “Betrapt!”

In 2003 kwamen de eerste onderzoeksfeiten aan het licht. Loose Change verscheen in 2005. Uit deze en andere documentaires die de beruchte dag behandelen, bleek voor velen onomwonden dat de Amerikaanse regering de waarheid niet sprak. En met hen al de gelieerde overheidsinstanties, de internationale media en de internationale politiek. Voor de sceptici werd overtuigend aangetoond dat er van een opeenstapeling van leugens sprake was. Van kwade opzet. Van een ‘inside job’. Niet ‘Ali Baba en de Veertig Rovers’ hadden de misdaad gepleegd, maar de Amerikaanse regering zelf. Met de hulp van de internationale intelligence community en hun veiligheidsdiensten.

De feiten die in de genoemde documentaire boven tafel kwamen, logen er niet om. Al is dit nog steeds de mening van een overweldigende minderheid. Overigens heeft de oorspronkelijke documentaire aan kracht ingeboet met de ´Second Edition´ en de ´Final Cut´ die in de jaren daarna uitkwamen. In die latere versies werd naar mijn smaak de angel er successievelijk uitgehaald. Naderhand is er meer dan voldoende onderzoek geweest dat de oorspronkelijke en latere aangevoerde feiten uit de documentaire bevestigde. Een andere goede documentairefilm op YouTube is ‘Painful Deceptions’. ‘Pijnlijke misleidingen’. En er zijn er meer.

Tegenwoordig mag men sinds de ‘Codex Alimentarius’ niet meer verkondigen dat bepaalde kruiden of natuurgeneeswijzen helpen tegen bepaalde lichamelijke klachten, ziekten en stoornissen. Dan krijg je een boete van drie nullen aan je broek of wordt je van het internet gehaald. Als je van mening bent dat Nine Eleven een terreuraanslag was van Osama bin Laden en je de Oorlog tegen het Terrorisme en het binnenvallen van Irak en Afghanistan ideologisch steunt, getuig je daarentegen wel van gezond verstand. Dan ben je een brave burger. De wereld staat volgens het alternatieve onderzoek op deze wijze volledig op zijn kop.

De wetenschap, de politiek en de media deden de complotverhalen die rondgingen over Negen Elf toentertijd af als de grootste onzin. Wat kennelijk genoeg gewicht in de schaal legde om het paradigma van ‘Vadertje Staat’ bij het grote publiek niet te doen wankelen. ‘Paradigma’ zeg ik, maar evenzeer betreft het hier een ‘axioma’, waarover later meer.

De ‘samenzweringstheorieën’, meervoud, die sommige mensen rondbazuinen, worden sinds die tijd angstvallig en consequent op de grote hoop van onzinverhalen gegooid door de conventionele media. “Haha. Luister toch niet naar die mensen! Ze halen rare dingen in hun hoofd. In hun mentale labiliteit zoeken ze hun toevlucht in psychische vluchtmechanismen. Eigenlijk kunnen ze het leven niet goed aan. Ach! Ze zijn een beetje gek.”

Binnen een paar dagen kwam de Amerikaanse regering naar buiten met de zekerstelling dat Al-Qaida achter de aanslag zat. Compleet met namen en foto’s van de kapers. Bin Laden, dat was de schurk. De bewijzen waren “overweldigend”. Die zouden later nog wel aan het publiek getoond worden. Die zijn er echter nooit gekomen. In de verste verte niet. Wel werd meteen de War on Terror verklaard. Eerst werd met de Taliban in Afghanistan de vloer aangeveegd. Later werd Irak binnengevallen en met de grond gelijk gemaakt. En in Afghanistan zit de NAVO nóg.

Een juridisch of strafrechtelijk onderzoek vond nooit plaats. Het uit de lucht gegrepen politieke oordeel zou onveranderd en ongenuanceerd blijven staan en wereldwijd blijven gelden. Het zou de maatschappelijke en internationale basis vormen voor enerzijds de invallen in Afghanistan en Irak en anderzijds tot het uitroepen van de Strijd tegen het Terrorisme. Met alle ingrijpende planetaire veiligheidsmaatregelen van dien.

Vraagt men zich soms af, zonder zich in het alternatieve onderzoek te verdiepen, waar het bewijs is voor betrokkenheid van de Amerikaanse regering bij deze aanslag? Het juridische of aannemelijke bewijs dat Al Qaida de dader was, is in verhouding vele malen dunner. ‘Als het maar hard genoeg geroepen wordt dan geloven de mensen het wel’, is hier de tactiek geweest. Recht uit het handboek van Joseph Goebbels, de propagandaminister van Hitler-Duitsland. In iets mildere bewoordingen, de Westerse media en opiniemakers zijn kennelijk voldoende gemasseerd geweest met de idee dat als de Amerikaanse regering het zegt, het wel zo zal zijn. En omdat het om staatsveiligheid gaat, hebben we als burger het recht niet op bewijs.

Een conventionele verklaring voor dit collectieve gedrag is dat de Verenigde Staten bij monde van President Bush jr. de wereld liet weten, in ondubbelzinnige bewoordingen, dat wie niet aan de kant van de Verenigde Staten stond, de kant van de terroristen koos. Afghanistan was zonder aarzeling binnengevallen omdat het bewind van de Taliban Osama bin Laden niet onvoorwaardelijk uitleverde. Dit was een voorbeeld aan de rest van de wereld. Een dergelijk lot was je beschoren als je je niet aan de zijde van de Verenigde Staten schaarde. “Oeps. Papa is boos”.

Het NAVO-bondgenootschap onder leiding van de Amerikanen, verklaarde een terroristische aanslag op een lidstaat als een aanslag op alle lidstaten. Ook de NAVO-landen verklaarden het terrorisme daarom de oorlog. Omdat Nederland deel uitmaakt van het bondgenootschap, heeft de gehele Nederlandse overheid geen kritisch geluid laten horen. Ondanks het feit dat nooit is vast komen te staan dat het inderdaad een terroristische aanslag was. Althans van buitenaf, gepleegd door Al Qaida. Volgens het alternatieve onderzoek was het wel een terroristische aanslag, maar gepleegd door de Amerikaanse regering. Ondersteund door een groot internationaal netwerk. Uitgevoerd door de wereldmacht achter de schermen.

De kans is groot dat u dit als lezer al jarenlang niet wil geloven. En opnieuw heel moe word van dit verhaal. Sta mij niettemin toe u nog een keer – heel kort – mee te nemen in de bevindingen van de ‘conspiracy theorists’. Van genoemde documentaires. Van de ´nine eleven truth movement’. En van het alternatieve onderzoek in deze. Want deze bevindingen zijn de impuls geweest waaronder dit boek tot stand is gekomen. Ik zou een langere reeks van onderzoeksfeiten kunnen noemen. Maar dat zou teveel ervaren worden als het uit de sloot halen van oude koeien. De aanslag is al weer gedateerd. We zijn intussen aan de War on Terror gewend. Dus ik beperk me tot een beknopt relaas. Wie een avondje vrijmaakt om Loose Change of Painful Deceptions te kijken, krijgt een beter beeld dan ik hier kan geven. En aanverwante documentaires, ook de meer recente. Want de kennis over het onderwerp is in de afgelopen jaren alsmaar toegenomen.

Het doel is hier niet om nog eens een zaak van ‘Negen Elf’ te maken. Maar om de lezer een idee te geven van hoe de samenzweringstheorie zich aandiende in mijn leven. Niet als absurditeit maar als alles verhelderend antwoord op de fundamentele levensvragen die mij restten. En hoe het bestaan kon dat ‘samenzweringstheorieën’ sindsdien in de maatschappij een grote vlucht genomen hebben.

De gemakkelijkste van alle feiten om na te gaan is dat de Twin Towers met explosieven zijn neergehaald. Voor wie de moeite neemt het goed te bekijken. Met ‘controled demolition’. Exact zoals slooppanden worden opgeblazen. Het grootste obstakel dat in de weg staat om hier met nieuwe ogen naar te kijken, is dat geen enkele autoriteit, politiek, journalistiek noch wetenschappelijk, dit hardop durft te zeggen.

Nog nooit is een gebouw of wolkenkrabber door een langdurige brand ingestort. Laat staan door een kortstondige brand. De kerosine was meteen bij inslag grotendeels verbrand. De brand die woedde, was een zuurstofarme brand die zwarte rookontwikkeling gaf. De mensen die uit de gebouwen sprongen, deden dat om aan de rook te ontkomen, niet aan de vlammen. De hitte op de getroffen verdiepingen was beperkt. Daar konden de stalen balken onmogelijk van smelten.

In plaats daarvan werd in de kelders van de torens naderhand gesmolten staal gevonden van drieduizend graden Celsius. Dat kan nooit door een kerosinebrand veroorzaakt zijn. En al helemaal niet van tachtig verdiepingen hoger. Dat kan alleen ontstaan zijn door gebruik van gespecialiseerde explosieven. Volgens sommige aanwijzingen ‘thermonucleaire’ explosieven.

Vele getuigen, burgers en brandweerlieden die een groot aantal collega’s verloren, hebben zware explosies gehoord in de kelder en op de begane grond. Ook tijdens het instorten van de gebouwen, waarbij veel brandweerlieden en politiemensen omkwamen, was het geratel van explosieven te horen.

Beide gebouwen zijn totaal verpulverd. Inclusief de inventaris. Geen telefoon, computer, bureau of deur is teruggevonden. Nagenoeg geen stukje beton. Maar wel het ongeschonden paspoort van één van de veronderstelde kapers. Dergelijk poedermateriaal komt alleen voor bij vulkaanuitbarstingen of bij ‘controled demolition’. Waarbij zware explosieven worden gebruikt tijdens het opblazen van gebouwen.

De gebouwen stortten rechtstandig in, dwars door het pad van de grootste weerstand, in vrije valsnelheid. Dit kan alleen gebeuren wanneer er de explosieven zijn geplaatst die net iets sneller afgaan dan de valsnelheid. Beide torens van honderdtien verdiepingen stortten in tien seconden in elkaar, op precies dezelfde wijze. De zogenaamde ‘pannenkoekentheorie’ die wordt aangevoerd als enige verhelderende verklaring voor deze ontstellende, ongelooflijke gebeurtenis, is zowel een natuurkundige als een bouwkundige onmogelijkheid.

In plaats van een grondig onderzoek werd al het puin onder de grootste geheimhouding en in een razend tempo afgevoerd en verscheept. Dit is een zeer curieuze en bovendien onwettige gang van zaken. De enige partij die toegang had tot Ground  Zero was het ‘ingehuurde’ sloopbedrijf. Dat overigens gespecialiseerd was in het opblazen van gebouwen op een zodanig manier, dat de lengte van de stukken stalen balken precies op een vrachtwagen geladen konden worden. Een specialisatie die hier zichtbaar werd toegepast.

Wat velen over het hoofd hebben gezien, is dat een paar uur na de Twin Towers, ‘Building 7’ van het World Trade Centre-complex instortte. Zogenaamd door de binnenbrandjes die er woedden. Een gebouw dat bijna half zo hoog was als de Twin Towers en een stuk breder. Waar zich een aantal interessante, hoog geprofileerde kantoren bevonden. Onder meer een pas ingerichte crisisbunker van de stad New York, uitgerust met state-of-the-art techniek. Wie de betreffende beelden ziet, ziet het schoolvoorbeeld van een gebouw dat deskundig wordt opgeblazen. Niet heel anders dan het instorten van de Twin Towers overigens.

Larry Silverstein had in de zomer van 2001 het gehele World Trade Centre-complex gekocht. En claimde na de aanslagen zeven miljard euro van de verzekeringsmaatschappijen. Niemand die zich hoeft af te vragen hoe het kwam dat Building 7 instortte. In een opgenomen vraaggesprek zegt Silverstein dat hij zelf opdracht heeft gegeven om het gebouw op te blazen. “So I said, pull it!”

Dat er volop militaire techniek bestaat om dergelijke grote vliegtuigen met afstandsbediening te besturen en als een projectiel een doel te laten treffen, is nooit in het publieke debat behandeld. Videobeelden van vlak voordat de vliegtuigen de gebouwen invlogen, tonen dat aan beide vliegtuigen een grote kast onderaan de romp bevestigd was. Een kast die op normale lijnvliegtuigen nooit zichtbaar is. De vliegtuigen lijken volkomen grijs van kleur. Enig herkenningsteken van een vliegtuigmaatschappij of zelfs passagiersramen zijn niet te onderscheiden. Wanneer men overigens de aanvliegroute van beide toestellen doortrekt, komt men uit bij Building 7. Hetgeen betekenen kan dat vanuit dit gebouw de operatie werd geleid. Een legitieme speculatie.

De kapers die de vliegtuigen bestuurd zouden hebben bij de aanslag konden nauwelijks een propellervliegtuigje besturen. Ze zouden kort voor hun daad vlieglessen bij een klein vliegschooltje genoten hebben. Daar leert men slechts een klein propellervliegtuigje besturen. En doet men eenvoudigweg volstrekt onvoldoende bekwaamheid op om een groot passagiersvliegtuig te besturen over honderden kilometers op grote hoogte. En na de betreffende stad gevonden te hebben, wat zonder radar of radiocontact van de luchtverkeersleiding  totaal ongeloofwaardig is, de aangewezen gebouwen in te vliegen. Zie die maar eens zo vlug te vinden wanneer je puur op het zicht over de skyline van New York raast.

Afgezien van het feit dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de kapers de bemanning wisten te overmeesteren met slechts kleine messen – doorgewinterde piloten laten zich niet zomaar van hun stoeltje drukken – moet er hoe dan ook een grote crisissfeer in de cockpit geheerst hebben. Niet de meest ideale omstandigheden om zonder enige oefening in dergelijk stuntwerk te slagen. Met de zelfdoding recht in de ogen.

Het doelbewust binnenvliegen van een wolkenkrabber in een stad als New York, met zo’n groot en snel verkeersvliegtuig, puur op het blote oog, is voor een ervaren piloot al een compleet hachelijk mikpunt. Toch was het twee keer onberispelijk ‘bingo’.

De aanvliegroute, een spiralende duikvlucht, richting het Pentagon was dermate moeilijk of onmogelijk dat de meest gelouterde piloten minstens een paar levensgevaarlijke pogingen nodig zouden hebben om zoiets misschien te doen gelukken. Vervolgens horizontaal de gevel van het Pentagon treffen, die maar iets hoger is dan de hoogte van een grote Boeing, tot de staart gemeten, in een scheervlucht een paar meter boven de grond, zonder de grond ook maar te schampen, is echter zo goed als … ten ene male onmogelijk.

Het Pentagon is niet geraakt door een Boeing-verkeersvliegtuig. Dat is ook om andere redenen gemakkelijk om na te gaan. Het gat in de muur was daarvoor veel te klein en geheel atypisch. Er zijn geen inslagen van vleugels of staartvin zichtbaar. Maar wat te denken van het feit dat er geen enkel wrakstukje gevonden is van een verongelukt passagiersvliegtuig. Geen bagage, geen drie meter hoge straalmotoren, geen landingsgestel, geen staartvin, geen vleugels, geen romp, geen cockpit, geen stoelen, geen lichamen, niets. Dit uiteraard in wrede tegenstelling tot de crash sites van alle andere verongelukte verkeersvliegtuigen ooit.

Alles wijst erop dat een kruisraket, een ‘missile’ het Pentagon heeft geraakt. Of een ‘drone’, een lichtgewicht, van afstand te besturen, onbemand vliegtuig. Dat dezelfde snelheid kan bereiken als een verkeersvliegtuig, bijna geruisloos vliegt en uitgerust kan worden met explosieven. Het een of het ander.

Toevallig kwam het ‘vliegtuig’ precies in het enige gedeelte van het Pentagon terecht, waar een verbouwing gaande was. Wat rond de honderdvijftig mensen het leven kostte. Zo niet, waren er duizenden doden gevallen. Alle camerabeelden zijn ogenblikkelijk in beslag genomen. Nergens is ooit aan het publiek een video getoond van een vliegtuig dat het Pentagon binnenvloog. Het rook er naderhand naar explosieven, niet naar kerosine.

Een dag voor de aanslag had Minister van Defensie Rumsfeld nog verklaard dat er 2,3 biljoen dollar uit de kas van defensie was verdwenen. Dat is 2.300 miljard dollar voor de duidelijkheid, in het Engels 2.3 trillion dollar. “Hè? Wat gek! Hoe kan dat nou?” Tot op de dag van vandaag is het een raadsel waar dat astronomische bedrag gebleven is. Want de betreffende boekhouding stond toevallig geparkeerd in een afdeling die door de explosie geraakt is. Ook een paar arme, op deze zaak betrekking hebbende, gespecialiseerde boekhouders verloren er het leven. Met zo’n geldbuidel kunnen aardig wat ‘black projects’ gefinancierd worden. Waaronder de aanslag van Nine Eleven zelf. Een solide vaststelling die voorbij gaat aan speculatie.

De biljoenen vertegenwoordigende Amerikaanse luchtmacht is klaarblijkelijk niet in staat geweest de aanslagen te voorkomen. In het voorafgaande jaar waren er meer dan honderdvijftig voorvallen geweest waarbij gevechtsvliegtuigen met succes in een oogwenk verkeersvliegtuigen onderschepten en veilig aan de grond brachten. Waarmee contact verloren was of die onaanvaardbaar vlieg- of communicatiegedrag vertoonden. De gekaapte vliegtuigen konden ongehinderd een uur lang zonder radiocontact een afwijkende koers vliegen.

Dat kwam naar verluidt omdat die ochtend de gehele luchtmacht in de omgeving van de Noordwestkust, waar het machtigste staatsapparaat ter wereld in concentratie gevestigd is, op oefening was gestuurd. Waarbij enerzijds gesimuleerd werd dat er gekaapte vliegtuigen in het luchtruim waren. Anderzijds een groot gedeelte ver weg vloog in Alaska en Canada. De enige drie straaljagers die nog op de grond stonden op een nabijgelegen basis werden hopeloos de verkeerde kant op gestuurd.

In Pennsylvania is evenmin een verkeersvliegtuig terecht gekomen. Ook daar is geen enkel wrakstukje van teruggevonden. De plaats waar deze vierde Boeing zou zijn neergestort, laat een klein verschroeid kratertje zien van enkele meters in doorsnee. Geen spoor van een verongelukte Boeing, met bagage en passagiers. Er zou vanuit het gekaapte vliegtuig door passagiers getelefoneerd zijn met de grond. Met mobiele telefoontjes bellen vanuit een vliegtuig op grote hoogte is echter een praktische onmogelijkheid. Die telefoontjes waar opnamen van vrijgegeven zijn, kunnen niet anders dan gesimuleerd zijn.

Men mag zowel de hele operatie van die ochtend als het onderzoek dat ernaar gedaan is gerust een grote farce noemen. Het algehele onderzoek naar Nine Eleven over de jaren heeft slechts een fractie gekost van het onderzoek dat naar Clinton is gedaan in zijn geruchtmakende Lewinsky-affaire. Het kwakje van Clinton op de jurk van Monica heeft meer speurwerk losgemaakt dan deze aanslagen. En nog steeds niemand die hier formeel vraagtekens bij zet. Behalve de Nine Eleven Truth Movement, Conspiracy Theorists en de alternatieve onderzoeksgemeenschap. Verder niemand die tegen deze waanzin in het verweer is gekomen. Regeringen, journalistiek, media, politieke partijen en het wereldwijde wetenschappelijke instituut volgen de Amerikaanse verklaring immer nog zonder mokken en zonder ook maar een vingertje in de lucht te steken.

Wanneer er één afwijkend feit kan worden opgemerkt, is dat een incident. Wanneer er twee of drie afwijkende feiten kunnen worden opgemerkt, is er sprake van een patroon. Wanneer er nog meer afwijkende feiten worden opgemerkt, is er sprake van programma. Wanneer er alleen maar afwijkende feiten in het geding zijn, staat de wereld op zijn kop. Een gedachtegang die in het betreffende alternatieve onderzoek naar voren komt en de spijker hard slaat. Op zijn kop.